De afgelopen week besteedde Een Vandaag aandacht aan het adopteren van een kind uit het buitenland. Dit is in de toekomst misschien niet meer mogelijk. Op het forum heb ik ook een reactie geplaatst.
De meningen op het forum liepen nogal uiteen, zo zijn er mensen voor de mogelijkheid om een kind uit het buitenland te adopteren, en er zijn tegenstanders om een kind uit het buitenland te adopteren.
De inleiding van Een Vandaag
Adoptiestop in zicht?Adoptie is een aflopende zaak. Binnen vijf tot tien jaar behoort adoptie van gezonde kinderen tot het verleden. Dat zegt Ina Hut, directeur van de grootste adoptieorganisatie (Wereldkinderen). Hut deed de uitspraak op een congres en naar aanleiding van recentelijke adoptieschandalen in Nederland en Denemarken. Dat adoptie toe is aan kritische evaluatie wordt binnen en buiten de adoptiewereld al langer beseft, maar een volledige stop? EénVandaag spreekt hierover met Hut, maar ook met adoptiedeskundige Roelie Post.
De reacties op het forum, waarbij de emoties vanzelfsprekend duidelijk ook een belangrijke rol spelen.
geplaatst door: Lodewijk / datum: 23 Jun 2007
' @ Johan, mispoes in beide gevallen. Waar ik wel zeker van ben is dat jij duidelijk voorstander bent van buitenlandse adoptie en ik dat niet ben. Ik heb mijn mening en jij de jouwe. Voor de rest interesseert het me niet veel in welke categorie van mensen je mij wilt indelen. Ik ben blij met het vooruitzicht dat de adoptie van kinderen uit arme landen over vijf jaar mogelijk tot het verleden zal behoren, want niet meer nodig. En dat mensen die zonodig een gekleurd kindje willen hebben, een andere bezigheid zullen moeten zoeken om de leegte die ze klaarblijkelijk in hun leven ervaren, te vullen. '
geplaatst door: Susanne Brink (Sweden/USA) / datum: 23 Jun 2007
' Please stop sending Korean babies for adoption to Sweden and other countries. Why? From my point of view as an adoptee, I want to emphasize several reasons. The first is racism and discrimination against Korean women, which, as an adult woman with an East Asian appearance, I and other Asian women face on a daily basis. From Sweden, and other Western countries, there is a flourishing sex tourism to East and Southeast Asia. Some travel agencies have specialized in these kinds of tours and the horrifying business is affecting the adoptees. We become victims of this tragic sex tourism, as we are perceived and treated as prostitutes in Swedish society. Many Korean adopted women have been assaulted by words such as "*****, go home to your country," and some adoptees have even been attacked physically by Swedish people. The racism among Swedes toward Asians is very strong. This affects our lives and is a big burden on our sense of happiness and quality of life. Secondly, there is racism against Korean men. The majority of Korean males are also victims of racism as most Asian adopted males in Sweden are not married. Racism in Sweden includes an unwillingness to share their lives with a spouse with a foreign appearance and Korean men suffer tremendously in not finding a wife. As Koreans they are also shorter and they have black hair and brown eyes. In Sweden the ideal is still the Swedish appearance of tall males with lots of muscles and a Swedish blond, blue-eyed appearance. For the first time in Sweden, results of scientific research have also shown that the rate of suicide among adoptees is five times higher than among Swedes, and the adoptees are also more often treated at psychiatric clinics. There is also racism in the labour market. According to the latest research, 50 percent of adoptees were unemployed during the past year. It is well known that immigrants from Africa and the Middle East are rejected on the labour market. The bond between adoptees and their Swedish adoptive family seems to become more fragile and full of conflict over the years. Maybe the lack of a blood connection and our Asian appearance remind them of not having a biological child. A lot of adoptive parents withdraw themselves from the relationship with the adopted child when they grow up, especially in those families where they already have their own biological children. I have talked with many adoptees who have severed their contact with their adoptive family because of mistreatment and abuse. It is a great strain for them to take the decision to break up with their families. We adoptees try to support each other but that is not enough. We want Korea to stop sending more babies to the West. We do not want more Korean children to come to Western societies just to suffer as much as we have suffered and are still doing. The only service adoption agencies in Korea provide that I think is adequate is helping adult adoptees to find their biological parents or roots. In my view, adoption agencies should, instead of sending babies to the West, help children in their own country and help single mothers provide for their existence. I am pleased to hear that Korea is slowly changing its attitude regarding single motherhood, but I am sad and angry that adoption agencies still visit hospitals in order to persuade pregnant mothers to leave their babies for adoption. As long as there exists strong racism in the receiving countries, where we adoptees face discrimination in our daily lives, and as long as there are no adequate resources in the recipient countries to meet adoptees' special needs, I and other adoptees want to stop international adoption altogether. How many more suicides among adoptees will there be before Korea stops adoption to the West? The suffering we are doomed to, as lifelong outsiders and as a discriminated group in Swedish society, is larger and deeper than the suffering we would have faced growing up in Korea. The hardships would, in that case, only be there during adolescence, but as adults we would be married, living an ordinary life as good citizens helping Korea in its development. Korea is no longer a poor country, but a highly developed and successful nation. There is no longer any economic reason for Korea to send babies to the West. Korea needs its own babies who will grow up and help the country in every area of the society. It is a loss for Korea to send its beautiful and talented babies to the West to a life of huge suffering and with a high suicide rate. I would myself have preferred to stay in Korea instead of being adopted and doomed to a lifelong status as an outsider, becoming a lifelong object of racism and discrimination. Many other Korean adoptees share my point of view. Susanne Brink © 2003 '
geplaatst door: johan / datum: 22 Jun 2007
' Er kunnen twee dingen aan de hand zijn Lodewijk, denk ik na 't lezen van je laatste reactie. Of je bent zelf geadopteerd en projecteerd jouw negatieve ervaringen op de rest van de wereld. In dat geval hoop ik voor je dat het snel wat beter met je zal gaan. Of je bent zo eigenwijs dat we je beter maar in je eigen sop gaar kunnen laten koken. Probeer je nu alleen maar je gelijk te halen of probeer je serieus te discussieren? Lees de reacties van anderen eerst eens kerel, dan trek je wel andere conclusies!! '
geplaatst door: amber / datum: 22 Jun 2007
' Volgens mij hebben mensen als lodewijk zich zelf niet verdiept in de procedures en wetgeving voor adoptie. Het internationale Haagse verdrag is namelijk heel duidelijk over adoptie. Er moet altijd eerst gekeken worden naar mogelijkheden in het land zelf (pleeggezin, familie etc). Helaas is dat in heel veel 3e wereldlanden niet mogelijk. Niet in ieder land wil of kan men een kind opvangen. Daarbij is het de beslissing van de moeder (en soms de familie) om het kind af te staan. Daar staan instanties verder buiten. Pas als er intern geen mogelijkheden zijn komt het kind beschikbaar voor het buitenland. Jij bekijkt het alleen vanuit het perspectief van armoede. Maar er speelt zoveel meer! Veel kinderen worden afgestaan vanwege omstandigheden (incest, nieuwe partner, verkrachting, verwaarlozing door ouders,verstoting etc), politiek (zoals in China) of cultuur en religie. Daar helpt geld dus verder niet. Er zijn al tal van projecten waar heel veel geld heengaat. Ondanks dat komen er nog steeds ter beschikking voor adoptie. Daarbij kan een land als Nederland alle ellende in de wereld niet oplossen! Dat moeten landen zelf doen. Zaken moeten intern worden aangepakt niet met inmenging van een rijke westerse staat. Kinderen niet niet worden geadopteerd komen op straat terecht of in een staatsweeshuis tot ze 18 zijn. Daarna stopt het verder en kan het kind het uitzoeken. Een kind of moeder financieel ondersteunen heeft weinig zin. In veel landen zal de moeder dit geld delen met de hele omgeving. Het kind wordt daar niet mee geholpen. Daarnaast is er vaak sprake van verslaving, verkwisting en corruptie. Daarbij zorgt geld nog niet voor een oplossing van goede gezondheidszorg, onderwijs en werkgelegenheid. '
geplaatst door: Lodewijk / datum: 22 Jun 2007
' @ Young Mi, ik heb in mijn directe omgeving gezien hoe het fout kan gaan zonder dat de ouders in dat opzicht iets viel te verwijten, afgezien dan van hun wens een kind uit een ver land te willen adopteren. Jij zou, maar dat is mijn persoonlijke mening, denk ik nog beter af zijn geweest als je in eigen land pleegouders had gevonden, of als je ouders de financiele mogelijkheid hadden gekregen je te kunnen blijven verzorgen of in ieder geval in hun nabijheid te houden. Ik heb het niet op multi-etnisch babyshoppen, en zie het als een vorm van modieus 'kindje uit de Derde Wereld halen'. Bij jou kan het allemaal voortreffelijk zijn gegaan, bij vele anderen is dat niet zo. '
geplaatst door: johan / datum: 22 Jun 2007
' Lodewijk, nog even wat bagage voor je om beter mee te kunnen praten. Er bestaat een zogenaamd "haags adoptieverdrag". Naar de gehele inhoud hiervan kun je zoeken op internet maar een deel van deze inhoud zal ik je vast omthullen. Er is namelijk in bepaald dat kinderen pas door hun land van herkomst ter buitenlandse adoptie worden aangeboden als in hun eigen land geen uitzicht is op een kindwaardige jeugd. Dit verdrag is door, bij mijn weten, alle landen waaruit kinderen naar Nederland worden geadopteerd erkend en ondertekend. Dat betekent dus dat buitenlandse adoptie in principe voor alle adoptiekinderen die naar Nederland komen een laatste optie is op een veilige stabiele jeugd en dus in het belang van het kind. Ook is het zo, in tegenstelling tot wat jij beweerd, dat het zichtbare verschil tussen adoptiekinderen-en ouders het vaak makkelijker maakt voor de betreffende kinderen, zo heeft wetenschappelijk onderzoek van bijv. Mw. Femmie Juffer aangetoond, de adoptiesituatie te aanvaarden en te verwerken, juist omdat er geen waarheden verhuld kunnen worden. Ten slotte: Adoptie is voor zowel adoptiekinderen als voor adoptieouders een uitkomst in een situatie die voor de betreffende kinderen in elk niet ideaal is en voor de ouders vaak ook geen eerste keuze, hoewel ze zielsveel van 't kind zullen houden. Ten allerlaaste: Geld sturen is nu eenmaal geen oplossing want kinderen hebben niet alleen eten en drinken nodig etc., maar ook aandacht, liefde etc. Ga eerst je huiswerk maar eens maken, lees het commentaar van anderen wat beter en doe dan nog eens een gooi over een andere boeg. '
geplaatst door: Young Mi / datum: 21 Jun 2007
' Beste Lodewijk, Ik ben zelf geadopteerd (uit Zuid-Korea) en toen ik jouw stuk las voelde ik me gedwongen om een reactie te plaatsen. Ik ben ter adoptie gesteld omdat mijn biologische ouders niet voor mij konden zorgen. Ik ben geadopteerd omdat mijn adoptie ouders (in mijn ogen zijn zij gewoon mijn echte ouders) heel graag ouders wilden zijn. Niet omdat zoals jij het beschrijft het zo leuk vinden om een 'bruin of geel kindje' in huis te hebben. Ouder zijn heeft niets te maken met het delen van de kleur van je huid. Ouders zijn mensen die onvoorwaardelijk van je houden en je leren wat goed en fout is. Ze vormen daarbij dus een belangrijk deel van je karakter. Ik heb dus wel degelijk dingen met mijn ouders gemeen. Ik lijk qua karaktereigenschappen echt niets op een Koreaan! Als ik in Korea zou wonen zou ik daar eerder de vreemde eend zijn. Uiteraard krijg ik zo nu en dan een domme opmerking ('wat praat je goed NL') omdat mensen denken dat ik buitenlands ben. Maar dat krijgen mensen die buitenlandse ouders hebben en hier geboren zijn toch ook? Wil je dan nu ook gaan zeggen dat mensen die buitenlands zijn hier geen kinderen moeten krijgen? Je moet die opmerkingen maar gewoon met een korreltje zout nemen en maar denken 'die mensen weten niet beter'. Vorig jaar ben ik naar Korea gereisd om kennis te maken met het land waar ik geboren ben en mijn biologische familie te ontmoeten. Een geweldig ervaring die ik met mijn adoptieouders heb kunnen delen. Kortom, ik ben niet depressief om het feit dat ik geadopteerd ben, juist het tegenovergestelde. Ik snap dat alle ervaringen anders zijn maar jij schetst en wel heel zwart beeld over iets waar je volgens mij weinig verstand van hebt. '
geplaatst door: Lodewijk / datum: 21 Jun 2007
' @ Reggie, er is niets mis met het terugverlangen naar de eigen 'roots'. Dat is ook niet wat ik bedoelde. Het is iets natuurlijks, en derhalve volkomen begrijpelijk. Maar laten we wel wezen, hoe meer kinderen afwijken van hun pleegouders in uiterlijk en cultuur, iets wat -laten we eerlijk zijn - nu eenmaal genetisch is vastgelegd, hoe groter de kans dat er op een gegeven ogenblik conflict ontstaat of de wens terug te gaan naar de bron en, voor zover mogelijk, weer een emotionele band op te bouwen met het gezin of de familie waaruit men is weggehaald. Ik breng het programma 'Spoorloos' maar eens in herinnering en dan weten mensen waarschijnlijk wel wat ik bedoel. Bezint eer ge begint. Het idealisme is prachtig, maar het belang van het kind dient te allen tijde voorop te staan. Een kind uit een arm land is met adoptie meestal niet gediend. Laat het zoveel mogelijk in de eigen omgeving blijven tenzij het werkelijk bij de beesten af is. Steun organisaties die ter plekke projecten opzetten. Adopteer een kind financieel en blijf middels berichtgeving op de hoogte van de vorderingen van het kind. Ik denk dat je dan veel productiever bezig bent en werkelijk helpt en - en dat is heel belangrijk om te stellen - belangeloos bezig bent. De beste uiting van liefde dacht ik zo. '
geplaatst door: Jodie / datum: 21 Jun 2007
' Mensen die zelf niet in het "adoptie" proces zitten of dit mee hebben gemaakt, hebben vaak een verkeerd beeld. Daardoor vind ik het knap dat deze mensen een oordeel geven, wat feitelijk nergens op gebaseerd is. Sommige uitspraken van mensen zijn erg kwetsend en totaal niet doordacht, dit vind ik ongelooflijk. Heb toch is minder kritiek op elkaar en verdiep je eerst ergens in, voordat je mee praat. '
geplaatst door: Ron / datum: 21 Jun 2007
' Toch ken ik diverse geadopteerde kinderen die al een stikje ouder zijn (rond de 18 jaar), die hebben totaal geen enkele behoefte om hun 'roots' te gaan zoeken. Natuurlijk zijn er gevallen waarvan het bekent is dat het helemaal fout gaat, maar ligt dat nou persé aan het feit dat ze geadopteerd zijn ? Ik dacht het niet. Mensen zoals Madonna, maken dat zulke reactie (zoals die van Lodewijk) loskomen, die doen het voor de aandacht en handelen mijn inziens totaal niet in het belang van het kind. Het is heel normaal dat ik dat fel tegenspreek omdat het bij ons geweldig goed gaat en onze dochter uit zichzelf zegt "ik ben blij dat jullie m'n vader en moeder zijn". Ze weet waar ze vandaan komt, ze weet dat haar vader er niet is en dat haar moeder (na lang zoeken van de autoriteiten aldaar) onvindbaar is, ze weet alles wat wij ook weten en toch is ze elke dag weer blij met wat ze heeft en vooral wie ze heeft. Ik heb de meeste moeite met de reactie van Lodewijk omdat hij stellig zijn stelling inneemt en duidelijk geen enkele ervaring heeft dat het ook anders kan zijn. Dat vind ik altijd jammer, want nu moet het ineens allemaal om het kind gaan, als die maar de vruchten er van plukt, terwijl wij dat als ouder dus niet mogen, dei mogen niet gelukkig zijn omdat ze een geweldig kind hebben, is dat nou ook zo wanneer men op een natuurlijke wijze een kind krijgt ? Dan gaat het toch ook om wederzijds geluk ? Helaas ziet men het altijd nog steeds anders. Het krijgen van een adoptiekind is voor ons nog steeds een "geschenk uit de Hemel". '
geplaatst door: Mark Luqaña / datum: 20 Jun 2007
' Wat mij altijd heeft geërgd is dat velen --vooral door programma's als Spoorloos-- denken een goed onderbouwde mening te hebben over 'adoptie'. Het is erg geromantiseerd: de blanke ouders met het donkere kindje. Je kunt niet spreken over 'dé adoptieproblematiek', want het is erg individueel. Natuurlijk zijn er geadopteerden die zich geen vragen stellen. Afgelopen week was ik in Kooyker, een boekwinkel voor studieboeken voor de Uni in Leiden. Er lagen dikke boeken over adoptie. De kennis die erin stond, daarin kon ik de gevallen in mijn eigen groep ook herkennen. Wat ik wil zeggen is dat adoptievraagstukken opgelost moeten worden door de specialisten, zij die het bestudeerd hebben. Niet door mensen met slechts een mening. Ik verwijs u bijvoorbeeld door naar deze link: http://research.fss.uu.nl/nietgen/adoptie_art.htm '
geplaatst door: reggie / datum: 20 Jun 2007
' @lodewijk, wat is er dan mis met terugverlangen nar eigen 'roots'? Als men een kans kan geven aan een kind zonder ouders door voor de opvoeding te zorgen dan is dat toch alleen maar mooi? Daar plukt dus een kind de vruchten van. Voorbeeld; weeskinderen in Roemenie. Een kindje waarvan de beide ouders overleden zijn en het kindje samen met velen in een tehuis zit en weinig tot geen persoonlijke aandacht krijgt. Of omdat er geen geld is, maar het kan ook zijn dat er een wantoestand is. Wat is er beter dan dat kindje persoonlijke aandacht te geven en voor een goede opvoeding te zorgen? Wie ben jij om op voorhand te bepalen dat dat kindje zich niet meer gelukkig voelt als hij/zij eenmaal iets ouder is? Nee, daar in Roemenie was ie dan gelukkig geweest? Niet zo oordelen, daar schiet niemand iets mee op! Ikzelf heb geen kinderen, kan ze waarschijnlijk wel krijgen hoor maar heb die wens nog niet zo. Adoptie sta ik altijd heel positief tegenover, misschien nog wel eerder dan een eigen kind. En waarom?: omdat er zoveel kinderen zijn die om wat voor reden dan ook dakloos, huisloos, familieloos zijn en dus een huis, warmte en liefde nodig hebben! '
geplaatst door: Lodewijk / datum: 20 Jun 2007
' @Ron, jouw bezwaren zijn de bezwaren van mensen die met modder gaan gooien als iemand kritiek heeft. Wacht maar rustig af of jouw adoptiekind zich gelukkig blijft voelen als deze wat ouder is. Misschien wel, maar waarschijnlijk niet, want terugverlangen naar de eigen 'roots' is zo'n beetje standaard. Bedenk dat niet jij, zoals je het uitdrukt, er de vruchten van dient te plukken, maar je kind. En daar bestaat tegenwoordig steeds meer twijfel over. '
geplaatst door: anoniem / datum: 20 Jun 2007
' Bedankt Ron!! Ik werd echt even vreselijk moedeloos van de reactie van meneer Lodewijk. Wij hebben nl. ook alles uit de kast gehaald voor "eigen" kinderen. En orienteren ons op adoptie. Maar als ik hier de bep. reacties zie begint het er op te lijken dat adoptie als een soort van misdaad word gezien? Dus mijn dank na een positieve reactie Ron!! '
geplaatst door: Peter / datum: 20 Jun 2007
' Het is goed om te lezen dat er vanuit verschillende kanten meningen zijn over Adoptie.Een ieder heeft natuurlijk recht op zijn of haar mening.Als oprechte (Adoptie) Ouder durf ik te stellen dat adoptie vaak begint als eigenbelang, maar hoe je tot de keus komt is vaak een lange weg waarbij je steeds meer leert over jezelf en hoe je (als ouders) tegen kinderen aankijkt.Ook ik heb de hoop dat op een dag alle ouders in staat zijn hun eigen kinderen op te voeden, daarom steun ik oa organisaties als UNICEF & SOS Kinderdorpen.En wilde adopteren via een organisatie die actief aan Projecthulp ter plekke werkt.(WereldKinderen) Veel van de adoptiekinderen,(Geadopteerden,Mark kijk eens op UAI-nl) zijn helemaal niet zo druk bezig met hun identiteit,maar indien dit wel speelt dan moet je daar als ouder natuurlijk alle ruimte aan geven! Als ouder zorg je voor je kind(eren) waarna ze zelfstandig verder gaan in hun leven. Als onze kind(eren) zich in de toekomst meer willen richten op eigen geboorteland/rots dan zullen wij daar alle steun aangeven. '
geplaatst door: Ron / datum: 20 Jun 2007
' @Lodewijk, Ik vind dat je wel erg 'boud' in je uitspraken bent. Wat nou als iedereen om je heen kinderen heeft, wat nou als ej bijna alles uit de kast gehaald hebt om 'gewoon' kinderen te krijgen ? Jij zegt dan, berust er dan maar in...het is duidelijk dat jijzelf niet voor die keuze gestaan hebt. Kinderen in dergelijke landen zijn niet gebaat bij geld overmaken alleen, meestal wordt het gestortte bedrag ingepikt door welke instantie dan ook. Kinderen zijn daar gedoemd een vroege dood te sterven en leiden een zwaar leven... Wij hebben wel geadopteerd en plukken er de vruchten van, het is een heel gewoon kind die heel normaal in de maatschappij meedraait, totaal niet anders is en dus gewoon hier hoort. Waar blijf je nu met je bezwaren, dat 3e wereld kinderen hier niet horen, of ze wel tussen de 'blanken' willen opgroeien ? Dat vraagt een kind zich écht niet af hoor, het zijn de volwassenen die daar eerder moeite mee hebben. Tja, een dergelijke reactie als die van mij kon je verwachten met zo'n stelling "dat de mult-etnische babyshoppen maar eens afgelopen moet zijn". Ik dnek dat je hier vele mensen tegen het zere been mee schopt en je wekt de illusie dat je zowiezo moeite hebt met "niet blanken" en dat vind ik een zeer kwalijke zaak. (en dan druk ik me heel voorzichtig uit). '
geplaatst door: Jung, Mi Young / datum: 20 Jun 2007
' As Korean I followed the latest developments in the Netherlands. Since I live here, I got aware what adoption really means to adoptees. Before that, I believed that adoption was a good thing to help children. We send around 200.000 Korean adoptees abroad for adoption. And the Korean public still believes, that Intercountry Adoption is in the best interest for the child. But nowadays I see more and more what this is really about. It seems to be to cover the problems of the Korean society and at the same time to provide western couples a child. I understood the Netherlands do not adopt from South Korea anymore but China took her first place. What shocked me is that in the public, adoption parents behave very strangely to me. They see me as a danger to their Asian children and their children copy or share their fear at the end. This makes me very concerned about the future of their children. Meaning, are these children not allowed to make contact with their own kinship ? This whole adoption thing made me confused as none adoptee. It feels like that worldwide people try to cover up the reality of adoption. Instead of that, they make a 'beautiful very tale' a kind of Cinderella story which is of course even worse. What worries me, is that even in countries as Korea they believe the stories because they've been told differently. But ultimatelly with what I know now, Adoption should be stopped inmidiatelly. Also when I go back to Korea, I will inform Koreans what I have seen and experienced. And try to make them understand we should motivate and improve domestic adoptions ASAP. This has to stop. With kind regards, '
geplaatst door: robvandoorn / datum: 20 Jun 2007
' De situatie is erg gecompliceerd. Ik ben het helemaal eens met de reactie van Mariam. Ik hoop dat iedereen in de wereld het zo goed zal krijgen dat ze voor hun eigen kinderen kunnen zorgen. En weeskinderen naar familie of vrienden kunnen gaan in het land waar ze zelf wonen. Zelf denk ik niet dat Nederland Nederlandse kinderen ooit naar het buitenland zou laten adopteren? In de oorlog konden er gelukkig wel wat kinderen naar gastgezinnen, mijn grootouders bij Meppel hadden bijvoorbeeld een jongetje uit Amsterdam opgenomen. Ze kwamen daar met karren vol kinderen, of de mensen daar voor deze kinderen aljeblieft wilden zorgen. dat deden de mensen daar. Maar na de oorlog en de ellende gingen de kinderen weer netjes terug naar de ouders. (...) Zo vaak zie ik voor de televisie een moeder die na 20, of 30, jaar haar kid terug ziet, en an heel veel spijt heeft, dat ze ooit het kind had afgestaan ter adoptie, en haar hele leven zo veel pijn voelt. Ik vind dat hier ook aan gedacht moet worden. We hoeven niet allemaal de trend van Madonna of Angelina Jolie te gaan volgen. Als ouders zelf niet voor een kind kunnen orgen, dan zorgen anderen er een tijdje voor, maar kan de ouder weer voor het kind zorgen, dan gaat het kind terug naar de ouder. Dit dacht ik op dit moment. '
geplaatst door: Mark Luqaña / datum: 19 Jun 2007
' Het verbaast mij hoe verschillend de uitkomsten zijn uit diverse onderzoeken, bij de ene groep geadopteerden (noot!: de meeste geadopteerden zijn géén kinderen meer en wensen ook niet zo genoemd te worden) gaat het goed, bij de andere minder. Dikwijls doen zij het goed en studeren, maar ook vaak kunnen ze het slechte pad opgaan of ontsporen op andere manieren; het is allebei waar. Maar als gekeken wordt naar adoptieproblematiek hoef je niet te kijken naar de kinderen die het goed doen, maar naar hen die ontsporen, die hun plek in de maatschappij sociaal gezien maar niet gevonden krijgen, ik vind het ook schandelijk dat voor hen tot op de dag van vandaag geen hulp wordt aangeboden. Adoptieouders zijn goed verenigd, er zijn diverse lobby-mensen. Geadopteerden zijn niet verenigd, echt niet! en dat kan ik zeggen uit ervaring. Er wordt over ons gesproken, nooit met ons. En met de uitkomsten van kwalitatief onderzoek dat er wel is, zoals van professor Hoksbergen, wordt te weinig gedaan. Bij mij is ook mij identiteit geheel ontnomen en groeide op in een dorpje in Brabant. Toch valt de adoptieouders niet alles te verwijten, mijn ouders was wijs gemaakt dat zij van een arm kindje uit een achtergesteld land een Nederlander zouden maken, en dat kind zou helemaal van hen zijn, hun eigen kind, en het beste kon dat opgevoed worden in een Nederlands dorpje, niet in de multiculturele stad, dat was het advies. Opvallend genoeg wonen de meesten van mijn vereniging van Peruaans Geadopteerden nu in de stad ( http://www.peruacha.nl ) Pas geleden zag ik bij Oprah een programma over een homostel dat kinderen had geadopteerd, eigenlijk mocht dit niet maar zij hadden het toch gedaan, het maakte niet uit was voor kind, en zij hadden de kinderen geadopteerd die niemand wilde hebben: gehandicapte kinderen of kinderen met een stoornis uit de Amerikaanse onderklasse. Zij bewezen oprechte vaders te zijn en echt uit het belang van het kind te handelen en de kinderen zichzelf te laten zijn, van welke etnische achtergrond ook. Dit was nou echt een mooi verhaal van adoptie waar ik mee eens ben. Mark een geadopteerde uit Perú http://www.marqos.hyves.nl '
geplaatst door: Lodewijk / datum: 19 Jun 2007
' Ik hoop dat er een eind aan komt en dat echtparen die de wens ontwikkelen kinderen uit den vreemde in onze cultuur binnen te halen eerst zelf eens wat meer aan kinderen produceren gaan doen. En als dat niet kan, dat men er in berust kinderloos te blijven. Dat was vroeger ook zo. Adoptiekinderen uit Derde Wereldlanden horen er later nooit helemaal bij en voelen zich over het algemeen, ondanks alle moeite die wordt ondernomen dit tegen te gaan, een vreemde eend in de bijt. Laten de mensen denken aan de kinderen en minder aan zichzelf. Een bruin of geel kindje thuis is toch zo leuk! Maar vindt het kind het leuk tussen blanken op te groeien die niets maar dan ook niets met het kind gemeen hebben? Nee dus. Nogmaals, dat er maar gauw een eind aan komt. Heeft men echt hart voor de kinderen in arme landen, laat men dan geld overmaken voor projecten waarbij kinderen een kans krijgen binnen eigen kring en milieu iets te bereiken. Dat mult-etnische babyshoppen moet maar eens afgelopen zijn. '
geplaatst door: monique / datum: 19 Jun 2007
' Laat aub Roelie Post adoptiedeskundige weg, ze is EU ambtenaar en onrust zaaier. '
geplaatst door: Mariam de Jong / datum: 19 Jun 2007
' Adoptie heeft twee kanten: Enerzijds is er hier en daar sprake van adoptieschandalen (maar al te vaak speelt geld hierin een rol) waardoor het bedenkelijk wordt om een kind te adopteren. Vaak wordt er puur in eigen belang gedacht in plaats van het belang van het adoptiekind. Anderszijds vind ik het ook bedenkelijk, hoe er met adoptie wordt omgegaan in Nederland. Mijns inziens houdt adoptie in: een kind adopteren om het betere levensomstandigheden en toekomst te bieden en net zoveel van het kind te houden als van een eigen kind houden en de eigen identiteit te laten behouden. Maar al te vaak gebeurt het in Nederland, dat het kind in kwestie bijvoorbeeld afkomstig uit Sri Lanka) een Nederlandse naam krijgt en de eigen identiteit voor een (groot) deel wordt ontnomen. '
